In de nazomer van 2002 ontdekten wij in een klein boerendorp in Noord Bretagne aan de Cotes d'Armor een oude herenboerderij annex paardenfokkerij uit het jaar 1880. Vanaf het eerste aanzicht waren we verliefd. Mysterieus als Bretagne kan zijn, met zijn geschiedenis en legendes, vloog er een witte uil van "ons" dak weg toen we vlak voor de koop op eigen onderzoek uit waren. Dit was een teken; het onderhandelen kon beginnen.

Hierbij stuitten we al snel op een aantal essentiële cultuurverschillen. Zo werd een fles wijn, aangeboden aan de boer die het omliggende land bezat, niet geaccepteerd. Dit had een glas moeten zijn om niet de indruk te wekken hen om te willen kopen. Tijdens onze eerste uitnodiging bij de buren bleken we te opgedirkt, aangezien we trots werden rondgeleid langs de bescheiden veestapel. Nieuwsgierige dorpsgenoten die je zwijgend en onderzoekend komen bekijken, maar altijd met een gastvrije houding en een uitnodigende glimlach. Na een paar franse lessen en praatjes in de buurt raakten de bewoners al snel gewend aan ons en werden we aangeduid als "des jeunes hollandaises avec l'autobus rouge". In maart 2003 namen we triomfantelijk de sleutel in ontvangst. Op dat moment begon ons leerproces over 19e eeuwse bouwtechnieken, de franse cultuur en ontdekten we de schoonheid van dit gebied.

Mooie wandelingen op het platteland lieten ons kennis maken met de charmes van een groene omgeving en de vele rivieren die uitmonden in zee. Omdat de rotsen zo weinig doorlaatbaar zijn stroomt het regenwater erlangs en verzamelt zich in rivieren. Côtes d'Armor heeft bijna 7000km aan waterlopen. Al deze waterlopen ontspringen uit de ontelbare bronnen die Bretagne rijk is. Ook de kust ontdekten we over de vele douanepaden (GR34) die erlangs lopen. Op 20km (zonder file) bij ons vandaan vind je de beroemde Côte Granite Rose. De rotsformaties die je hier bij zee aantreft zijn reeds in de ijstijd gevormd door corosie en behoren tot één van de meest unieke natuurverschijnselen van het bretonse schiereiland. Bij eb wandelen we tussen deze rotsen door, zodat je de bootjes die de geul in en uit varen goed kan aanschouwen. Bij al deze mooie wandelingen hoort natuurlijk een hond. Sierius was dan ook al snel ingeburgerd. En onze beestenboel blijft zich uitbreiden, we hebben inmiddels een bok, konijn, kippen en een varkentje.